Zorgverleners betrekken, zo leg je de kiem

Dr. Gili Yaron deed van alles om de zorgpraktijk te betrekken bij haar onderzoek. Eerst zonder resultaat. Uiteindelijk lukte het toch: een dagbesteding werkt mee. Ze deelt drie lessen die zij leerde.

Met haar onderzoek wil Yaron ontdekken hoe je de relaties tussen mensen met dementie, hun mantelzorgers en zorgverleners kunt verbeteren, voor betere samenwerking. Onderzoek hiernaar doet ze liefst samen met zorg- en welzijnsprofessionals. Hoe je praktijkpartners die werft, leerde ze al doende.

Sluit aan bij de taal van de praktijk

Yaron deed veel om zorgverleners mee te krijgen voor haar onderzoek. Ze stuurde e-mails, voerde gesprekken en benutte haar netwerk. Maar ze merkte dat ze geen aansluiting vond. Theoretische termen die in het onderzoek een sleutelrol spelen, zoals ‘relatiegerichte zorg’, leken onbekend voor zorgprofessionals.

De praktijksituatie is deels afhankelijk van beleid, bedacht Yaron zich, en dus probeerde ze daarop aan te sluiten. Na wat onderzoek kwam ze uit op termen als ‘samenredzaamheid’ en ‘mantelzorgondersteuning’ . “Toen ik die termen ging gebruiken, begon mijn boodschap wel aan te slaan. Werven begint bij het verbinden met de taal van de ander.”

Durf te vertragen om kansen te creëren

De deur ging dus op een kier, maar alsnog was het antwoord ‘nee’. Yaron: “Op een gegeven moment was het echt niet leuk meer. Toen ben ik even gestopt met werven.”

Yaron gebruikte die pauze om samen met collega’s en vrienden te evalueren wat wel en niet werkte in haar aanpak. Zo kwam ze erachter dat de druk die ze voelde voor de werving averechts werkt. “Ik wilde te veel en te snel.” Dat ging ze anders doen.

Yaron nam de tijd en de ruimte om de logica van de te praktijk te leren kennen en haar netwerk uit te bouwen. Concreet: contactpersonen benaderen voor een persoonlijk adviesgesprek, en niet voor deelname aan haar onderzoek. En presentaties op locatie aanbieden, met het idee: eerst iets geven, opent deuren. Ook bedacht Yaron een plan B, voor wat ze zou doen als ze geen partners zou vinden. Ze ging dus minder werken vanuit de dwang van het oorspronkelijke plan en meer vanuit het vertrouwen dat het onderzoek zijn eigen tijd verdient.

Vind de juiste ingang: praat met beslissers

Bij het evalueren van haar aanpak, ontdekte Yaron dat persoonlijke gesprekken en presentaties positief verliepen. Alleen bereikte ze niet de mensen die de beslissingen nemen over het wel of niet meewerken aan haar project. Vraag was dus: hoe kom je direct met de beslissers in gesprek? En hoe ga je dat gesprek in?

Het antwoord kwam van een strategisch adviseur, die Yaron kende van een eerder project. Deze adviseur is betrokken bij de coördinatie van regionale overleggen van managers. Zij bood Yaron ‘pitchtijd’ aan, bij een overleg met managers van verschillende zorg- en welzijnsorganisaties. Dat lanceerde het proces: na de pitch werd Yaron door drie managers benaderd. en na de nodige afstemming, kwam hieruit de eerste samenwerking voort met een dagbesteding.

Yaron werkt nu rustig door aan het vinden van andere partners, via de juiste taal en ingangen, op het juiste tempo. Yaron: “Werven kost veel tijd en denkwerk, maar de aanhouder wint!”