‘Snoeien doet bloeien’

Uit 21 inzendingen koos een vakjury de samenvatting van dr. Annette Plantinga: haar tekst was het duidelijkst en toegankelijkst voor een breed publiek. Waar leerde ze dat? En welk advies heeft ze voor andere dementieonderzoekers?

Voor haar proefschrift ‘Dementia care in Dutch hospital settings: perspectives on person-centred nursing care and shared decision-making‘ verzamelde dr. Annette Plantinga ervaringen van verpleegkundigen en mantelzorgers. Het ging om ervaringen rond persoonsgerichte zorg voor mensen met dementie tijdens opname in een ziekenhuis. Ze promoveerde daarop eind 2024 aan de Rijksuniversiteit Groningen. Plantinga doet als docent-onderzoeker op NHL Stenden Hogeschool (Leeuwarden) onderzoek in de zorgpraktijk.

Volgens de vakjury is de samenvatting van haar proefschrift begrijpelijk en prettig leesbaar, omdat Plantinga korte zinnen en alinea’s gebruikte. Ook bouwde ze de tekst goed op en gaf ze inzicht met goede paragraafkoppen. Verder wist Plantinga beeldend uit te leggen waarom een ziekenhuisopname zo spannend kan zijn voor mensen met dementie.

DEMPACT belde Plantinga om haar te feliciteren en meteen wat advies te vragen.

Welke tips heb je voor dementieonderzoekers die toegankelijk willen schrijven?

“Eigenlijk vier dingen. Bedenk eerst welke boodschap je wilt vertellen. Voor onderzoekers betekent dat vaak: begin aan het eind want daar schrijven wij gebruikelijk onze conclusie. Daar moet je in publieksteksten dus mee beginnen.”

“Daarnaast geldt het credo van mijn promotor: snoeien is bloeien. Maak keuzes in wat je wilt vertellen. In mijn samenvatting heb ik bijvoorbeeld weggelaten dat ik ook validatieonderzoek heb gedaan; dit leek me voor het publiek minder interessant.”

“Dat brengt met bij het derde punt: bedenk heel goed wie je voor je hebt – verdiep je in je doelgroep. Ik wilde dat de samenvatting begrijpelijk zou zijn voor naasten van mensen met dementie, dat zijn meestal ouderen. Daarom heb ik mijn eigen ouders voor ogen gehouden: wat en hoe zou ik hen erover vertellen?”

“Ik begin nooit zomaar te schrijven. Als ik de boodschap scherp heb, schrijf ik eerst een kernzin op voor elke paragraaf, of bijvoorbeeld de paragraafkoppen. Dat geeft een kapstokje, een logische opbouw naar de boodschap.”

Waar heb je dit geleerd?

“Ach, het is een optelsom van ervaringen. Ik was eerder verpleegkundige; dan moet je communiceren met mensen van alle levels. En ook in mijn werk als docent-onderzoeker vraag ik me steeds af wie ik voor me heb en wat het kennisniveau is. Ik vind mezelf niet eens zo’n goede schrijver. Ik vertel bijvoorbeeld veel liever over mijn onderzoek. Maar dat blijkt een goede oefening voor begrijpelijk schrijven.”

Wat wil je uiteindelijk bereiken?

“Het is mijn persoonlijke missie om de zorg voor kwetsbare ouderen, waaronder mensen met dementie, te verbeteren. Dat die zorg beter kan, weet ik uit ervaring. Mijn opa en oma hadden dementie. En ik heb zelf gewerkt als verpleegkundige.”

Wat ga je doen met de prijs, 2.500 euro voor loopbaanontwikkeling?

“Die wil ik besteden aan een cursus over het implementeren van nieuwe oplossingen in de zorgpraktijk. Die oplossingen zijn er namelijk genoeg. Maar ze worden vaak niet gebruikt. Dat is zonde.”